Çocuk Eğitimevindeki Kadın Görevlilerin Sanata Yönelik Görüşlerinin İncelenmesi
Öz
Ülkemizde suç işledikten sonra cezası kesinleşen çocuk hükümlülerin, cezalarını esas olarak Çocuk Eğitimevlerinde çekecekleri kanunlarla hüküm altına alınmıştır. Türkiye’de şu anda bir tane çocuk eğitimevi faaliyet göstermektedir. Çocuk Eğitimevlerinde çalışan kadın görevlilerin kendilerini yetiştirmelerine katkı sağlayacak ve dolayısıyla eğitimevlerinde kalan çocukların topluma kazandırılmasına yardımcı olacak sportif etkinlikler, sanat etkinlikleri ve hobileri kapsayan etkinliklerin kısıtlılığı üzerinde önemle durulması gereken bir konudur. Bu araştırmada Çocuk Eğitimevinde çalışan kadın görevlilerin sanata ilişkin görüşlerinin incelenmesi amaçlanmaktadır. Çalışmada Çocuk Eğitimevinde çalışan kadın görevlilerin sanata yönelik farkındalıklarını saptamak amaçlanmaktadır. Bu bağlamda Çocuk Eğitimevinde çalışan kadın görevlilerin sanatı anlamaları, tepki vermeleri ve estetik duyarlılık oluşturmaları amacıyla ileride geliştirilecek sanat eğitimi çalışmalarına uygun ortamı yaratma sürecinde alana katkı sağlanabileceği düşünülmektedir. Araştırma durum saptamasına yönelik betimsel bir çalışma şeklinde desenlenmiştir. Araştırmada durum saptaması ve içerik analizi bir arada kullanılmıştır. Araştırma verileri gerekli resmi izinlerin alınmasıyla Ankara il merkezinde yer alan çocuk eğitimevindeki kadın görevlilere uygulanmak üzere hazırlanan anket formu çözümlenerek elde edilmiştir.
Anahtar Kelimeler
Kaynaklar
Kaynakça
Adıgüzel, Ö. (2002). Eğitimde Yeni Bir Yöntem ve Disiplin: Yaratıcı Drama. Yaratıcı Drama 1985-1998 Yazılar, Genişletilmiş 2. Baskı. Ankara: Naturel Kitapevi.
Akyüz, Y. (2010). “Çocuk Hukuku” Çocukların hakları ve korunması. Ankara: PegemA Yayınları.
Attar, H. (1992). Suçlu Çocukları Yeniden Eğiten Kurumların Yönetimi. Yayınlanmamış doktora tezi, A.Ü Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
Etike, S., (1996). Sanat Eğitiminde Çocuğa ve Gence Sanattan Anlayan Bir Kişilik Kazanması Hedeflenir. Milli Eğitim Dergisi, 131, s.23-24.
Haviland, W.A. (2002). Kültürel Antroploloji. (H. İnanç ve S. Çiftçi, Çev.) İstanbul: Kaknüs Yayınları.
İçli, T.G. (1999). Türkiye’de Cezaevlerindeki Rehabilitasyon Faaliyetleriyle İlgili Sosyolojik Bir Analiz. Ankara: Adalet Bakanlığı Yayınları.
İlhan, A. (2002). İlköğretimde Değişen Yapı ve Sanat Eğitimi. Ö. Adıgüzel (Yay. Haz.) (2. Bs.). Yaratıcı Drama 1985-1998 Yazılar. Ankara: Naturel Kitapevi.
Kurt, S. (2011). Ankara Müzelerinde Yapılan Eğitim Faaliyetleri. Yayınlanmamış Bitirme Projesi, Ankara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
San, İ. (1983). Sanat Eğitimi Kuramları (1. bs.). Ankara: Tan Yayınları.
San, İ. (2006). “Tiyatroya Rağmen Yaratıcı Drama”, Yaratıcı Drama Dergisi, Cilt 1,Sayı 1, 5-12.
Sayıta Usta, S. ve Şirin M.R. (2000). İstanbul Çocuk Raporu. S. Usta Sayıta ve M. R. Şirin (Yay. Haz.). I. İstanbul Çocuk Kurultayı. İstanbul: İstanbul Çocuk Vakfı Yayınları:1
Sözer, M.A. (2003). Çocukların Eğitim Durumları ve Geleceğe İlişkin Beklenti Düzeylerinin Temel Toplumsal Ortamlardan Aldığı Etkiler (Islahevinde Kalan Çocuklar Üzerine Bir Araştırma). Yayımlanmamış Doktora Tezi, Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü EPÖ ABD, Ankara.
Talboys, G. (2005). Museum Educator’s Handbook, 2.ed. UK: Ashgate Pub Co.
Yavuzer, H. (1998). Çocuk ve Suç (9. bs.). İstanbul: Remzi Kitapevi.
Online Kaynaklar
Ankara Valiliği Kültür Envanteri sitesinden 1.11.2013 tarihinde erişildi: http://www.envanter.gov.tr/anit/index.
http://www.ankarace.adalet.gov.tr/about.html sitesinden 3.11.2013 tarihinde erişildi.
Refbacks
- There are currently no refbacks.
TUDEB is licensed under a Creative Commons License.
Copyright © 2016
Yaratıcı Drama Dergisi
Tüm Hakları Saklıdır