Hukuk Eğitimi ve Uygulamasında Yaratıcı Drama

Öz

Oyun, yaratıcı drama ve hukuk kavramları arasında yakın ilişkiler vardır. Muhakeme Hukuku Tarihi incelendiğinde, ilk çağlardan günümüze kadar davanın büyük ölçüde bir “yarışma” olarak gerçekleştiğini gözlemliyoruz. Oyunun biçimsel özellikleri arasında en önemlisi,  oyun etkinliğinin olağan hayattan uzam olarak ayrılmış olmasıdır. Benzer şekilde, yargılama etkinliği de tarih boyunca, az ya da çok bu işlev için organize edilmiş “uzman” mekânlarda bir tören biçiminde yürütülmüştür. Oyunun diğer bir özelliği, onun “gündelik” ve “asıl hayat” olarak kabul edilmemesidir. Oyunun bir başka özelliği, oyun uzamının sınırları içinde kendine özgü ve mutlak bir düzenin egemen olmasıdır. Bu düzen her oyunun kendi kurallarıyla belirlenir.  Bir oyunun kuralları, mutlak olarak emredici ve tartışılmazdır. Bir davada oynanan oyunun kurallarını muhakeme hukuku belirler. Yargılama kuralları, diğer hukuk kurallarına göre çok daha biçimsel, katı ve bu yönüyle de oyunsudur. Yaratıcı drama, tanımının unsurları arasında yer alan “oyun”  kavramı, yukarıdaki açıklamalarımız çerçevesinde, yaratıcı drama ile hukuk arasındaki ilk güçlü bağı oluşturmaktadır. Ancak bu iki kavram arasındaki bağ, bundan ibaret değildir. Tanımdan anlaşılacağı üzere, yaratıcı drama doğaçlama ve rol oynama gibi tiyatro tekniklerinden yoğun olarak yararlanır. Tüm bu benzerlikler, hukuk eğitimi ve uygulamasında yaratıcı dramadan yararlanmayı zorunlu kılmaktadır.