Psikolojik Danışman Adaylarıyla Yaratıcı Drama Çalışmasının Mizah Tarzlarına Etkisi
Öz
Bu araştırmanın amacı, mizah tarzları farklı olan psikolojik danışma ve rehberlik programı öğrencilerine uygulanan Mizah İçerikli Yaratıcı Drama Programının (MİYDP) etkisinin incelenmesidir. Araştırma öntest-sontest deney ve kontrol gruplarından oluşan yarı deneysel bir çalışmadır. Araştırmanın örneklemini, 2013-2014 eğitim öğretim yılı bahar döneminde Aksaray Üniversitesi, Eğitim Fakültesi, Psikolojik Danışma ve Rehberlik programı öğrencilerinden seçilen deney ve kontrol grupları oluşturmaktadır. Araştırma örneklemi için Mizah Tarzları Ölçeği (MTÖ) ve Mizah Yoluyla Başa Çıkma Ölçeği (MYBÇÖ) uygulanarak gönüllü öğrenciler arasından seçilen deney grubu oluşturulmuştur. Araştırmada deney grubu için Mizah İçerikli Yaratıcı Drama Programı (MİYDP), 9 hafta, haftada bir gün ve 90-120’ olarak planlanmıştır. Kontrol grubuyla bu süre içinde hiçbir işlem gerçekleştirilmemiştir. Araştırmanın sonucuna göre, Mizah Tarzları Ölçeği’nin (MTÖ) alt boyutlarından biri olan kendini yıkıcı mizah puanlarında deney grubunda ön testten son teste kadar anlamlı bir farklılık bulunamamıştır. Bunun yanında katılımcı mizah, kendini geliştirici mizah ve saldırgan mizah puanlarında ön testten son teste kadar anlamlı farklılıklar bulunmuştur. Mizah Yoluyla Başa Çıkma Ölçeği’nden (MYBÇÖ) elde edilen sonuçlara göre deney grubunun kontrol grubuna göre ön testten son teste göre deney grubu lehine anlamlı farklılıklar gösterdiği bulunmuştur.
Anahtar Kelimeler
Kaynaklar
Acar, N. V. (1995). Grupla psikolojik danışma ilke ve teknikler. Ankara: Yeni Doğuş Maatbası.
Adıgüzel, H. Ö. (1994). Eğitimde yeni bir yöntem ve disiplin: Yaratıcı drama. Çukurova Üniversitesi Eğitim Fakültesi, I. Eğitim Bilimleri Kongresi. 28-30 Nisan içinde (s. 522-533). Adana.
Adıgüzel, H. Ö. (2006) Yaratıcı drama kavramı, bileşenleri ve aşamaları. Yaratıcı Drama Dergisi. 1(1) 17-27.
Akfırat, F. Ö. (2006). Social competence, social skills and creative drama. Yaratıcı Drama Dergisi. Çağdaş Drama Derneği Publishing, 1(1), 39-58.
Aslan, H. (2006). Ortaöğretim kurumlarında görev yapan öğretmenlerin öğrenilmiş güçlülük düzeyleri ve cinsiyetlerine göre mizah tarzlarının incelenmesi. Yayımlanmamış yüksek lisans tezi, Adana Çukurova Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Adana.
Aydın, G. (1993). İç-dış kontrol odağı inancı ile durumluk mizah tepkisi arasındaki ilişki. II. Ulusal Psikolojik Danışma ve Rehberlik Kongresi Bilimsel Çalışmaları,(s. 87-98.) Hacettepe Üniversitesi, Ankara.
Berk, R. A. (2001). The active ingredients in humor: Psychophysiological benefits and risks for older adults. Educational Gerontology, 27, 323-339.
Corey, G. (2008), Psikolojik danışma, psikoterapi kuram ve uygulamaları (T.Ergene, çev). Mentis Yayıncılık.
Cornett, C.E. (1986). Learning through laughter: Humor in the classroom. Opinion Papers.
Deaner, L.S. ve McConatha, J. T. (1993). The relation of humor to depression and personality. Psychological Reports, 72, 755-763.
Franzini, L. R. (2001). Humor in therapy: The case for training therapists in its uses and risks. The Journal of General Psychology, 128(2), 170.
Frankl, E. V. (1991). İnsanın anlam arayışı (S. Budak, Çev.). Edesos. Ankara:Yayınevi.
Fulford, J., Hutchings, M., Ross, A., & Schmitz, H. (2001). İlköğretimde drama (Küçükahmet, L.& Borçbakan, H.,& Karamanoğlu, S.S., Çev.). Ankara: Nobel Yayınları.
Gelkopf, M. (2011). The use of humor in serious mental illness: A review. Evidence-Based Complementary and Alternative Medicine.
Kuiper, N. A., Martin, R.A. ve Olinger, L. J. (1993). Coping humor stress and cognitive appraisals. Canadian Journal Of Behavioral Science, 25, 81-96.
Lefcourt, H.M. (2001). The Humor Solution. C.R. Snyder (ed.). Coping With Stress: Effective People and Processes. New York: Oxford University Press.
Levent, T. (1999). Polis Egitiminde Drama. Egitimde Tiyatroda Yaratıcı Drama. Çağdaş Drama Derneği Bülteni. 3-4 , 5.
Loomans, D. & Kolberg, K.(2002). The laughing classroom. California: New World Library.
Martin R. A. (1998). Approaches to the sense of humor: A historical view. W. Ruch (ed.) The sense of humor. New York: Mouton de Gruyter.
Martin, R. A. ve Lefcourt, H. M. (1984). The situational humor response questionnaire: A qualitative measure of sense of humor. Journal of Personality and Social Psychology, 47(1), 145-155.
Martin, R. A. ve Puhlik-Doris, P. Larsen, G., Gray, J. ve Weir, K. (2003). Individual differences of uses of humor and their relation to psychological well-being: Development of the humor styles questionnaire. Journal of Research in Personality, 37(1), 48–75.
Nezlek, J. B. ve Derks, P. (2001). Use of humor as a coping mechanism, psychological adjustment, and social interaction. Humor: International Journal of Humor, 14 (4), 395-413.
Özenç, S. (1998). Algılanan anne-baba tutumlarının durumluk mizah tepki düzeyine etkisi. Yayınlanmamış yüksek lisans tezi, Ondokuz Mayıs Üniversitesi.
Levent, T. (1999). Polis eğitiminde drama. Eğitimde tiyatroda yaratıcı drama. Çagdaş Drama Dernegi Bülteni, 3-4, 5.
Rein, R. P. & Rein, R. (2005). Çocuğunuzun Beceri ve Yeteneklerini Nasıl Geliştirebilirsiniz? (S. Göktan, Çev.). İstanbul: Özgür Yayınları.
Ruch,W. (1996). Measurement approaches to the sense of humor: Introduction and overview., Humor:International Journal of Humor Research, 9, (3/4), 239-250.
San, İ. (2002). Eğitimde yaratıcı drama, yaratıcı drama, 1985–1995 Yazılar, (1.bs.). Ankara: Naturel Yayıncılık.
Satıcı, B. (2014). Psikolojik danışman adaylarının psikolojik danışma öz-yeterlik algılarının mizah tarzları ve süpervizyon yaşantıları açısından incelenmesi. Yayımlanmamış yüksek lisans tezi, Anadolu Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü.
Soyaldın, S. Z. (2007). Ortaöğretim öğrencilerinin öfke ifade tarzları ile mizah tarzları arasındaki ilişkinin incelenmesi. Yayımlanmamış yüksek lisans tezi, Mersin Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
Sultanoff, M. S. (2001). Levity defies gravity: Using humor in crisis situations. 25 Aralık 2013 tarihinde, http://www.aath.org/levity-defies-gravity-using-humor-in-crisis-situations adresinden erişilmiştir.
Thorson, A., Powell, F., Sarmany-Schuller, I. ve Hampes, P. (1997). Psychological health and sence of humor. journal of clinical psychology, 53 (6), 605-619.
Üstündağ, T. (2002). İlköğretim programlarında eleştirel düşünme becerileri ve yaratıcı drama. İlköğretimde drama ve tiyatro. Oluşum Tiyatrosu ve Drama Atölyesi Türkiye 4. Drama Liderleri Buluşması Bildirileri. Ankara: Fersa Matbaacılık, 29-40.
Ventis, W. L., Higbee, G. & Murdock, S. A. (2001). Using humor in systematic desensitization to reduce fear. The Journal of general psychology, 128 (2), 241-253.
Yerlikaya, E. (2003). Mizah tarzları ölçeğinin (the humor styles questionnaire) uyarlama çalışması. Yayınlanmamış yüksek lisans tezi, Çukurova Üniversitesi.
Yerlikaya, E. E. (2009). Üniversite öğrencilerinin mizah tarzları ile algılanan stres, kaygı ve depresyon düzeyleri arasındaki ilişkinin incelenmesi. Yayımlanmamış doktora tezi, Çukurova Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Adana.
Refbacks
- There are currently no refbacks.
TUDEB is licensed under a Creative Commons License.
Copyright © 2016
Yaratıcı Drama Dergisi
Tüm Hakları Saklıdır