Doğaçlama Dans Yaklaşımlarından Birisi: Dokuz Nokta Tekniği

Öz

Bir dansçı için koreografi kurgulayarak dans etmek ve doğaçlama dans etmek farklı şeylerdir. Koreografi kurgulayıp dans etmek için dansçı, tekrarlamalar yoluyla bir otomatizm geliştirir. Doğaçlama ise tekrar edilemezdir, bu yüzden doğaçlama dansçısı sürekli bir gerçekleştirme, hayata getirme durumundadır. Dans da doğaçlama bir dolaşımdır (diyalektik bir döngüsel geri bildirimdir). Bu dolaşım, düşünme ve düşünmeme, bilme ve bilmeme ile birlikte dansın dinamik gerilimini yaratır. Ya da diyalektiği dışarıda bıraktığımızda, doğaçlama esnasında dansçı bilip bilmeme arasında hareket eder. Sonuçta bu durumların birisine ya da diğerine geçici dengesizleşmeden ötürü hiçbir zaman tam olarak ulaşılamaz.

Doğaçlama dans edebilmede dansçıya spontane bir şekilde dans edebilmek için yardım eden birçok ilke ve yön vardır. Dokuz nokta tekniği, vücudun hareket ederken yönelmesine yardım eden basit bir mekân içi modeldir. Amanda Miller bu doğaçlama pratiğini kendi atölyelerinde, performansta hareketin araştırılması ve dansçılara mekân içerisinde net ve belirli bir hareket kurmak ve doğaçlama alıştırması yaptırmak için kullanır. Böylece dans, seyirciler için rahatlıkla okunabilir hale gelir. Bir performans alıştırması olarak dokuz nokta tekniği spontane bir şekilde dansın oluşturulması için yapı/işaret verir.