İlkokul 4. Sınıf Öğrencilerinin Amaç Belirleme Becerilerinin Geliştirilmesi için Yaratıcı Drama Yönteminin Kullanılması
Öz
Araştırmanın amacı, ilkokul 4. sınıf öğrencilerinin amaç belirleme becerilerini geliştirmek için yaratıcı drama yöntemini kullanmaktır. Çalışma, İstanbul ili Beyoğlu ilçesi Milli Eğitim Müdürlüğüne bağlı Okçu Musa İlkokulu’nun 4-B sınıfında öğrenim gören 16 öğrencinin gönüllü katılımlarıyla gerçekleşmiştir. Araştırma deseni olarak karma yöntem seçilmiş, veriler nicel ve nitel veri toplama yöntemleri ile toplanmıştır. Araştırmanın nicel bölümünde, çalışmanın kazanımlarını sınayacak şekilde oluşturulan kazanım değerlendirme sınavı uzman görüşlerinden yararlanılarak oluşturulmuş ve ön test – son test şeklinde uygulanmıştır. Kazanım değerlendirme sınavının ön test ve son test sonuçları Wilcoxcon İşaretli Sıralar Testi kullanılarak analiz edilmiştir. Araştırmanın nitel boyutunda ise öğrenci ürünleri ve atölye sonlarında uygulanan ölçme-değerlendirme formları betimsel analizle, genel değerlendirme atölyesinde yapılan odak grup görüşmesi ise içerik analizi ile değerlendirilmiştir. Araştırma kapsamında nicel ve nitel verilerin değerlendirilmesi sonucunda; yaratıcı drama yöntemi ile oluşturulan öğrenme yaşantısının, katılımcıların olumlu yönde amaç belirleme becerisini geliştirdiği sonucuna ulaşılmıştır.
Anahtar Kelimeler
Kaynaklar
Adıgüzel, Ö. H. (2006). Yaşantılara dayalı öğrenme yaratıcı drama ve süreçsel drama ilişkileri. Yaratıcı Drama Dergisi, 1(1), 31-38.
Adıgüzel, Ö. H. (2006). Yaratıcı Drama Kavramı, Bileşenleri ve Aşamaları. Yaratıcı Drama Dergisi, 1(1), 17-30.
Adıgüzel, Ö.H. (2012). Eğitimde yaratıcı drama.(2.Baskı) Ankara: Naturel Yayıncılık
Balcı, A. (2011). Sosyal bilimlerde araştırma. Ankara: Pegem A Yayıncılık.
Boyatzis, E, Richard. Sala Fabio (ed. GleenGeher) (2004). The measurement of emotional intelligence: common ground and controversy. Hauppauge, NY: Nova Sience Publishers.
Bozdoğan, Z. (2006). Okulda rehberlik etkinlikleri ve yaratıcı drama. Ankara: Nobel Yayıncılık.
Can, A. (2013). SPSS ile nicel veri analizi. Ankara: Pegem A Yayıncılık.
Ceylan, Ş. (2009). Vıneland sosyal- duygusal erken çocukluk ölçeğinin geçerlik-güvenirlik çalışması ve okul öncesi eğitim kurumuna devam eden beş yaş çocuklarının sosyal-duygusal davranışlarına yaratıcı drama eğitiminin etkisinin incelenmesi. Yayınlamış doktora tezi. Gazi Üniversitesi, Ankara.
Cingisiz, N., Murat, M. (2010). Evlenmek için birbirlerini tercih eden çiftlerin duygusal zeka düzeylerinin bazı değişkenler açısından incelenmesi. Gazi Antep Sosyal Bilimler Dergisi, 9(1), 99-114.
Cohen, J.(Ed.)(1999). Educating mindsand hearts: social emotional learning and the passage intoadolescene. New York: Teachers College Press.
EPÖ Profesörler Kurulu (2005) Yeni İlköğretim Programını Değerlendirme Toplantısı Sonuç Bildirisi. http://ilkogretimonline. org.tr/vol5say1/bildirge 2005
Goleman, D. (2011). Duygusal zeka neden IQ’dan daha önemli? (Çev. Banu Seçkin Yüksel). İstanbul: Varlık/Bilim.
Kabapınar, Y. (2009). İlköğretimde hayat bilgisi ve sosyal bilgiler eğitimi. Ankara: Maya Yayıncılık.
MEB (2009). İlköğretim hayat bilgisi dersi öğretim programı ve kılavuzu (1. 2. 3. sınıflar) http://ttkb.meb.gov.tr/program2.aspx?islem=1&kno=30 (Erişim Tarihi:10.01.2013)
Karaca, K. ve Ocak, G. (2011). Hayat Bilgisi Ders Kitaplarının Becerilere Uygunluk Düzeyinin Öğretmen Görüşlerin Göre Değerlendirilmesi (Afyonkarahisarli Örneklemi) Kuramsal Eğitimbilim 4(1), 108-125
Salovey, P., Mayer, J. D. (1990). Emotional intelligence. Imagination, Cognition, and Personality, 9, 185-211.
Salovey, P., Mayer, J. D., &Caruso, D. (2002). The positive psychology of emotional intelligence. In C. R. Snyder& S. J. Lopez (Eds.), Hand book of positive psychology (pp. 159 –171). London: Oxford University Press.
Schiling, D. (2009). Duygusal zeka becerileri eğitimi uygulamaya yönelik pratik bir model ve “50 aktivite”. Ankara: Maya Akademi.
Üstündağ, T. (1994). Günümüz eğitiminde dramanın yeri. Yaşadıkça Eğitim Dergisi, 37, 7-10.
Yıldırım, A ve Şimşek H. (2011). Sosyal bilimlerde nitel araştırma yöntemleri. Ankara: Seçkin Yayıncılık.
Wright, R. P. (2006). Drama education and development of self: Mythorreality?. Social Psychology of Education, 9, 43-60.
White, C. I. (2007). Self study examining the effectiveness of creative dramatics with urban youth. Unpublished doctorate dissertation. University of Maryland, Baltimore.
Refbacks
- There are currently no refbacks.
TUDEB is licensed under a Creative Commons License.
Copyright © 2016
Yaratıcı Drama Dergisi
Tüm Hakları Saklıdır